LOVED

Wanneer mensen woorden gebruiken als "dat is gay" of "flikker" en zoveel soortgelijke aan seksuele geaardheid gerelateerde woorden (al dan niet als grapje), heb ik het gevoel dat ik in een donker hoekje word vastgeketend.

Zulke woorden dringen diep tot me door, als een mes dat langzaam in mijn vlees wordt geduwd, vastgeketend door een vreemde. Het maakt me nauwelijks uit of ze een slechte grap proberen te maken, of dat ze het beledigend bedoelen. Hun poging om mijn bestaansrecht te vernietigen of mij mijn menselijkheid te ontnemen is misselijkmakend, net als hun handen die mij vasthouden op een plaats waar ik niet wil zijn.

Ja, elk woord en elke grap doet pijn.

Wist je dat er nog steeds een hoog zelfmoordcijfer is onder lgbt kinderen? Dit wordt mede veroorzaakt door het gebrek aan acceptatie van wie ze zijn door de wereld om hen heen. De hoeveelheid denigrerende opmerkingen die op straat worden geroepen, duwen hen keer op keer terug in de kast, waardoor ze machteloos worden en gedwongen worden te vechten voor hun bestaan.

"Ik heb het gevoel dat ik vastgeketend ben"

Mensen zijn zich vaak niet bewust van het feit dat de meeste van mijn kunstwerken vormen van zelfportretten zijn. We zien elke dag zoveel beelden, dat we er vaak snel en oppervlakkig naar kijken. Als je dat doet, zie je niet meer dan een fetisjbeeld van een geboeide jongen. Als je echter langer naar dit kunstwerk kijkt, zal je ontdekken dat dit beeld een gevoel weergeeft dat ik vaak heb. Een gevoel dat onze maatschappij mij van jongs af aan bijna dagelijks heeft opgedrongen.

Sommige kijkers zouden geschokt kunnen zijn door dit kunstwerk, dat betekent wellicht dat ze geschokt zijn van de gevoelens die bij mij opkomen. Mijn werk is bedoeld als kunst en men mag het interpreteren zoals men wil. Ik probeer daar altijd ruimte voor te laten, want uiteindelijk ervaart iedereen verschillende emoties op basis van zijn eigen referentiekader.