Sinds vrijdag 10 juni staat de Pride Photo tentoonstelling in Almere en direct bij de opening ontstond al rumoer. Een foto waarop een deels afgedekt geslachtsdeel van een man (na transitie) zichtbaar was, stond frontaal bij de oversteekplaats van het busstation. Snel werd deze verplaatst naar een andere plek, zodat men niet gelijk werd geconfronteerd met deze foto als je de bus uit stapte.
Dat de beelden in een andere volgorde zijn neergezet zie ik dan ook niet als een probleem. De reactie van de Almeerse Wethouder De Jonge die verantwoordelijk is voor de Integratie, diversiteit en inclusie in Almere, is dat echter wel.
De Wethouder vindt namelijk dat sommige van deze foto’s in de slaapkamer thuis horen en niet in een openbare tentoonstelling. Daarmee lijkt zij niet alleen weinig te snappen van kunst, maar ook niet van inclusie en diversiteit. Kunst heeft tenslotte als doel om mensen met elkaar in gesprek te laten gaan over moeilijk bespreekbare onderwerpen. Daarin wordt de kijker niet gevraagd om iets mooi of leuk te vinden, maar juist om de visie van de maker te bekijken en te overdenken.
Het doel van de Pride Photo tentoonstelling is om de stereotyperingen rondom gender en seksualiteit tegen te gaan en meer zichtbaarheid te geven aan de diversiteit van mensen. Dit doet de organisatie met een expositie, geschoten door nationale en internationale fotografen. Bij ieder beeld staat het verhaal van de mensen op de foto. Inmiddels heeft deze tentoonstelling al in meerdere steden gestaan. Sinds deze week dus ook in Almere Centrum achter het station.
Door deze kunstzinnige foto’s worden mensen aangemoedigd zich te verdiepen in de wereld van de LHBT+ gemeenschap en de kwesties waar zij mee worstelen. Het bied onze bewoners een mogelijkheid om het gesprek met elkaar aan te gaan. Om zich zo in te leven in het geen wat ze nog niet direct kennen. Daarnaast draagt de expositie bij aan mensen die worstelen met zaken als gender en/of seksualiteit. Het laat hen zien dat zij er niet alleen voor staan en steunt hen met zichtbaarheid en trots.
Juist horen deze foto’s dus niet in de slaapkamer. De wethouder zou eigenlijk de expositie dagelijks moeten bezoeken om zo met pasanten erover in gesprek te gaan. Maar in plaats daarvan ondergraaft zij met haar opmerking de essentie van de tentoonstelling. Dat is pijnlijk. Zeker omdat 3 dagen later ook exact die beelden besmeurd worden. Maar het geeft des te meer aan waarom deze tentoonstelling zo belangrijk is. Daarom roep ik de wethouder ook op om het gesprek aan te gaan met passanten en mensen die worstelen met deze grote kwesties. Stel hierbij bijvoorbeeld eens de vraag wat zo’n opmerking van een wethouder van Diversiteit en Inclusie met hen doet.
